พะเยา
ในที่สุดเราก็เคลื่อนทัพออกจากพระธาตุแช่แห้ง จังหวัดน่าน ซักที หลังจากที่รอสาวใจบุญทั้งสองอยู่ประมาณ 1 ชั่วโมง เราเดินทางต่อไม่ไกลนักแต่ใช้เวลาค่อนข้างมาก เพราะถนนที่คดเคี้ยวและขึ้นเขาทำให้เราเร่งไม่ได้มากนัก แต่ก็คุ้มกับเวลาที่ใช้ครับ เพราะสองข้างทางงดงามมากๆ อยากจะหยุดรถถ่ายรูป แต่ถนนก็ไม่ใช่ของคุณพ่อผมซะด้วย กลัวจะเกิดอุบัติเหตุ วิวนั้นเต็มไปด้วยภูเขาเขียวไปหมดเพราะต้นสักปลูกใหม่ มองลึกลงไปก็เป็นเหวครับ ธรรมชาติสุดๆไปเลย น้อยครั้งที่ผมจะเห็นอะไรแบบนี้ เพราะส่วนมากผมจะไปแต่ทะเล มันใกล้กว่าครับ คิดว่าถ้าต้นไม้ในโลกมีเยอะๆก็คงดี
เราพ้นโค้งทั้งหลายมาอย่างปลอดภัย แต่พี่เชด (คนขับรถ) ดันเลี้ยวขวาจะไปเชียงรายซะแล้ว จึงต้องกลับรถให้สมกับฉายา (เชด U-Turn) จริงๆ จังหวัดที่เรามาถึงเป็นที่คุ้นเคยของอาจารย์พงศ์ก็ว่าได้ เพราะเป็นบ้านเกิดของภรรยาสุดสวยของท่านนั่นเอง จังหวัดพะเยาครับ
เช้าต่อมาผมยังไม่อยากจะลุกจากเตียงเลย เพราะเหมือนนอนไม่ค่อยจะหลับ แต่ก็ต้องบังคับตัวเองไปอาบน้ำ และมานั่งดูข่าวเหมือนทุกวัน รู้สึกว่าจะมีการแข่งกีฬาที่เวียงจันทร์ ที่มี Mascot เป็นช้างชื่อ “จำปา กับ จำปี” ดูน่ารักทีเดียว ดูไปก็หงุดหงิดคนไทยครับ ที่บ้าแพนด้าเข้าเส้นไปแล้ว แพนด้ากลิ้งหน่อย ล้อมหน่อย เล่นกับแม่หน่อย น้ำหนักเพิ่มนิด ก็เป็นข่าวไปหมด (จะบ้ากันไปถึงไหน) จนสัญลักษณ์ประเทศเราจะไปเป็นของประเทศอื่นแล้ว....อ่านต่อ
ภาพบรรยากาศกิจกรรม