แพร่

      วันนี้เป็นวันจันทร์ครับ ผมขับรถเดินทางไปที่ทำงานอย่างสบายอารมณ์ ไม่รีบเร่งอะไรมาก พี่ๆเค้านัดกัน 9 โมง ผมอยู่บนทางด่วนก็ 9 โมงแล้ว อืม...อีกกี่นาทีจะถึงละเนี่ยะ แต่ผมก็ไม่เร่งรีบอะไรครับ เพราะรู้ว่ายังไงก็ต้องสายอยู่ดี แวะเติมน้ำมันซักหน่อย เข้า Seven Eleven ซักนิด ซื้ออะไรลองท้อง เหอๆ คิดอยู่ในใจว่า จะโดนว่าไหมเนี่ยะ ขณะแวะที่ Seven Eleven ก็เห็นพี่หมูผู้ใจดีแจกเสื้อผมบ่อยๆเพราะขนาดตัวที่ใหญ่ขึ้น มายืนกดเงินอยู่ แสดงว่าพี่ๆ เค้ายังไม่ออกเดินทางอย่างแน่นอน รู้สึกโล่งใจลึกๆ มาถึงก็ขนของลงทันที เสียงของพี่หนึ่งมาก่อนเหมือนเคย อ้าว...นายแม๊กซ์ จะไปไหมเนี่ยะ ปาเข้าไปกี่โมงแล้ว ผมก็เดินไปสวัสดีทักทายพี่ๆ ทุกคน ก็เห็นอาจารย์พงศ์กับอาจารย์บอยและพี่ๆ คนขับรถ ยืนคุยกันเกี่ยวกับเส้นทางในการเดินทางในครั้งนี้ และการเดินทางครั้งหน้าที่จะไปยังจังหวัดต่างๆที่เหลือ เพราะว่าเราได้มีการเปลี่ยนแผนกันนิดหน่อย ทำให้ทีมอาจารย์บอยต้องเพิ่มจังหวัดเข้าไปอีกประมาณ 2 จังหวัด เห็นจะได้ ต้องขอขอบพระคุณจากใจจริงๆครับ

      กราบไหว้ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์เรียบร้อยแล้ว ทั้ง 2 ทีมก็ออกเดินทางทันที แต่ไม่ทันไรทีมเราก็เหลือบไปเห็นว่ามีรถเข็นผลไม้มา จอดๆๆ! เสียงพี่ผึ้งดังมาจากข้างหลัง ไม่ทันไรก็หาของกินซะแล้ว ทีมเราก็แบบนี้ละครับ อิ่มไว้ก่อนเป็นดี อุดหนุนกันเรียบร้อย ปิดหน้าต่างรถออกตัวอย่างรุนแรงอีกครั้ง ทีมเราก็ได้พูคคุยกันถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ตามประสาครับ เหมือนไม่เจอกันเป็นอาทิตย์ ทั้งๆที่เจอกันทุบกวันแต่อาจจะไม่ค่อยได้คุยกันนักครับ

     ขับมากันได้ประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆ ผมก็ชักจะหิวซะแล้ว แวะกันที่ปั๊ม PTT ครับลงไปหาซื้อเสบียงซักนิด พี่ผึ้งมาอีกแล้ว “จะกินอะไรนักหนาเดี๋ยวก็แวะกินข้าวแล้ว!” ( -_-‘) ผมตัวเล็กเลย! อะไรอะ...คนมันหิวอะ บังเอิญผมมองออกไปนอกร้านเห็นทีมอาจารย์บอยมาแวะพอดี แต่รู้สึกจะไม่รู้ว่าทีมเราอยู่ในนี้ ผมจึงวิ่งเข้าไปด้านหลังพี่หนึ่ง และล๊อคแขนไว้ หยุดเอาเงินมา! พี่หนึ่งตกใจสะดุ้งใหญ่ ฮ่าๆ ก็เฮฮากันไปครับ แกล้งคนอื่นสะใจเรียบร้อยเราก็ไม่รอมุ่งหน้าสู่จุดหมายทันที....อ่านต่อ

ภาพบรรยากาศกิจกรรม