อุทัยธานี

      จุดหมายของการเดินทางในวันนี้ อาจจะลำบากซักเล็กน้อยเพราะโรงแรมที่เราจะไปเป็นแนว Resort ติดแม่น้ำ ทำให้ต้องหาซอยที่จะเข้าไปให้ถึง แต่เนื่องจากช่วงเวลาที่เรามาค่อนข้างที่จะดึกแล้ว ทำให้ต้องหาซอยที่จะเข้าไปให้ถึง แต่ถึงจะหายากซักเพียงใด ก็ไม่ทำให้ผมสะทกสะท้านได้ เพราะผมหลับแต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ทำให้ผมปวดหัวและต้องตื่นจนได้ นั่นคือเสียงของคุณพี่แอนนั่นเอง ไม่ทราบว่าเธอเป็นอะไรเพราะเวลาตกเย็นทีไร เธอจะ Active และพูดๆ ไม่หยุด ฮ่าๆๆ จนผมไม่ไหวแล้ว ระหว่างที่เราเข้าซอยนั้น ผมได้มองไปรอบๆ ก็รู้สึกว่านี่เรามาเข้าป่าหรือไงเนี่ยะ ซักพักก็เห็นแสงไฟตามทางพร้อมกับบรรยากาศที่สวยงาม จอดรถกันปุ๊บก็มีคนเดินมาต้อนรับทันที พร้อมกับผู้ติดตามอีก 3 ตัว เป็นสุนัขที่เชื่องมากๆครับ แต่อย่างว่าถ้าดุใครจะมาพักที่นี่และดูเหมือนมันจะดีใจมากๆที่มีแขกมาพัก

    เราได้แยกย้ายกันเข้าห้อง ก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมห้องมันโล่งๆ อืม...ไม่มีทีวีนี่เอง ที่นี่เน้นให้คนมาพักผ่อนชมวิวจริงๆครับ ซักพักพี่แอนก็เดินมาเอาของที่ห้องกระผม ขณะที่อาจารย์ไปหยิบนั้น เธอก็ยื่นหน้าเข้ามา แสดงถึงว่าประตูก็ต้องเปิดให้เท่ากับหน้าของเธอ และการมาพักที่แบบนี้ คิดไหมครับว่าจะมียุงหรือแมลงอะไรเข้ามาบ้าง หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง ผมก็ได้เข้าไปอาบน้ำ พอออกมาก็เห็นอาจารย์หลับไปแล้ว สังสัยท่านจะเหนื่อย ในขณะที่ผมแต่งตัวอยู่นั้นก็ได้ยินเสียง หวือ....!! มองไปเห็นแมลงตัวใหญ่ทีเดียว เครียดเลย งานเข้าอีกแล้ว ต่อมกลัวแมลงพุ่งขึ้นหัว ประมาณว่ามันไม่ตายผมก็คงนอนไม่ได้ เลยกะว่าจะรอให้มันเข้ามาใกล้ และมันก็บินมาจนได้เลยใช้ผ้าขนหนูฟาดไปเต็มแรง กะว่า ตาย! พอฟาดลงไปปุ๊บ อาจารย์สะดุ้งปั๊บเพราะเสียงฟาดกับลมค่อนข้างรุนแรงรวมกับรังสีอำมหิตจากผม อาจารย์ถามว่า อะไร! เป็นอะไร! ผมบอกไปว่าแมลงครับ ไม่รู้ตัวต่อรึป่าว เห็นตูดมันเหลืองๆ อาจารย์เลยบอกตีไปแบบนั้น ตายแล้วมั้ง แต่แล้วพอมองไปก็เห็นมันอยู่บนเตียงของอาจารย์ ท่านก็ปัดๆมัน ไม่รู้ปัดมันหายไปไหน หาไม่เจอเลยปิดไฟว่าจะนอน พอปิดไฟก็ได้ยินเสียงมันอยู่ที่พื้น คราวนี้ผมหยิบอุปกรณ์กะสังหารมันเต็มที่ และแล้วอาจารย์วุฒิพงศ์พ่อพระผู้มาโปรดสัตว์โลกก็ได้ห้ามผมไว้ และใช้ถุงหยิบมันออกไปปล่อยข้างนอก สถานการณ์เลวร้ายสำหรับผมได้จบลง อา....หลับสบาย เหอๆๆ....อ่านต่อ

ภาพบรรยากาศกิจกรรม