1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

ตาก


      ปึง! เอี๊ยด! บรื้น! เสียงปิดประตูรถ ประตูบ้านพร้อมกับการออกตัวอย่างรวดเร็ว (จะเว่อร์ไปไหม) ขณะที่ขับมาซักพักก็เอะใจได้จึงหันไปดู ตายละ....เอาอีกแล้วลืมรองเท้าอีกจนได้ จึงต้อง U-Turn กลับไปเอาทำให้เสียเวลาไป 15 นาทีเห็นจะได้ เพราะเหตุนี้เองทำให้ งานเข้า! เลย...เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมกับชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือ (-_-‘) เคยเสียวสันหลังกันไหมครับ โดนแล้วตู เสียงของแม่ใหญ่ (ใหญ่สุดๆ) ดังขึ้น “แม็กอยู่ไหนแล้ว?” คิดโทนเสียงกันเอาเองนะครับ ผมตอบไม่ถูกเลยคนมันรนอะครับ เลยตอบไปว่าอยู่แถวเกษตรแล้วครับ พอวางหูแล้วมองไปขวามือ เวรละ...เพิ่งจะหลักสี่ รู้สึกนั่งไม่ติดยังไงไม่รู้ครับ เหยียบซิครับงานนี้ ตีนผีเลยประมาณว่าถนนของพ่อข้า หลบโว้ย!! ฮ่าๆๆ มาถึงก็เห็นอาจารย์วุฒิพงศ์เพิ่งถึงเช่นกันค่อยรู้สึกดีหน่อยว่า เออ...ไม่โดนว่าคนเดียว แต่ก็โดนอยู่ดีเพราะตอนที่แม่ใหญ่โทรมานั้น อาจารย์เพิ่งอยู่ดอนเมืองแต่ผมดันบอกไปว่าผมอยู่เกษตร กลายเป็นโกหกไปซะงั้นเพราะจากดอนเมืองดันมาถึงก่อน ทำไมพระเจ้าต้องกลั่นแกล้ง...อาจารย์ดันขึ้นทางด่วนผมวิ่งข้างล่างกะว่าจะประหยัดค่าทางด่วน เพระไอ้รองเท้าบ้าแท้ๆเลย (ความจริงก็ความผิดตัวเองครับ) เอานะโดนว่าก็ยังดีกว่าไม่โดนครับเพราะการโดนว่าแสดงว่าท่านยังใส่ใจนะครับ (รึป่าว)

หลังจากกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วก็ออกเดินทางทันที การเดินทางครั้งนี้เราต้องมุ่งหน้าขึ้นเหนือครับใช้เวลาประมาณ 7-8ชั่วโมง เห็นจะได้ลองเดาๆกันครับว่าจะไปที่ไหน เราได้แวะปั๊มเข้าห้องน้ำกันที่ปั๊มหนึ่ง ผมกับอาจารย์ก็เดินตรงไปที่ปัสสาวะชาย ก็มองเห็นแพะเจ้ากรรม (สีขาวดำ) ถูกผูกอยู่ตรงนั้นพอดี ก็ยืนแข็งกันทั้งคู่ไม่รู้มันจะเชื่องไหม (แพะมีเขาด้วย) มองไปเห็นว่าเชือกที่ผูกมันยาวมาก ประมาณว่าถ้ามันโมโหวิ่งมาต้องไส้แตกชัวร์และมันก็มองมาและเดินเข้ามาจนได้...เหอๆๆ เผ่นซิครับ ต้องไปเข้าห้องที่มีประตูแทน พอผมออกมาอาจารย์ก็หายไปแล้ว ซะงั้น แต่ก็เห็นพี่คนขับรถเดินไปหาแพะตัวนั้นแล้วก็รูปหัวมัน โถ่...เชื่องก็ไม่บอก ก็...มีเขาแบบนี้ใครจะไม่กลัว ไม่ได้ปอดนะ แต่ยังอยากประสบความสำเร็จในชีวิตมากกว่านี้ก่อน ไม่อยากตายตั้งแต่ยังหนุ่ม.....อ่านต่อ

ภาพบรรยากาศกิจกรรม

    

   
   

 

ผู้ก่อตั้งโครงการ   


                                            

ผู้บริหารโครงการ